Bagyong Sendong Ikaw Na

Hindi na bago sa mga Pinoy ang mga bagyong pumapasok sa bansa. Sa dinami-dami ba naman nang dumating na sa atin ilan sa mga ito ay nag-iwan ng marka sa kaisipan ng marami sa lahat. Marahil karamihan sa atin ay may kanya kanya nang kuwento tungkol rito, mula pa sa bibig at labi nang matatanda sa atin at maging sa mga bata na nakaranas nito. Pangit man isipin na sa dinami-dami nang bansa isa tayo sa paboritong daanan ng bagyo at ang kakayahan lang nating gawin ay ang paghandaan na lamang ang panganib na nakaamba sa bawat buhay na maaring kunin nito.
Noong nakaraang araw ika-14 ng Disyembre nagsimulang mamuo ang masamang panahon na si Sendong at ito'y kasalukuyang naglalakbay sa karagatan patungo sa baybayin ng ating bansa. Nang mga sumunod na araw ay tuluyan na itong lumalapit sa kalupaan ng Visayas at Mindanao maging ito rin ang nagdala ng mga pag-ulan sa Luzon. Nagbigay nang babala ang PAG-ASA sa mga lugar na maaring tamaan ng bagyo. Akin itong nalaman sa madalas na panonood sa lagay ng panahon ng ating bansa. Sa aking tingin nang una ay bahagya lamang na epekto ang mararanasan ng mga mamayan na masasalanta ng bagyong Sendong pero kabaliktaran pala ang aking hinagap. Nang mga oras na hinahagupit ng masamang panahon ang lugar ng Cagayan de Oro at Iligan City ang mga lugar na lubhang napinsala, hindi ko lubos mawari na ganito kalakas ang inaakala ko na isang mahina na bagyo. Sanhi ng hangin na sinamahan pa nang malakas na pagbuhos ng ulan ang siyang nagpahirap sa ating mga kababayan. Pagkatapos nang lahat at nagsimula nang magpakita ang liwanag na natakpan ng madilim na ulap ay doon na tumambad ang masamang balita sa sambayan na iniwan ng dumaan na  trahedya. Daan-daang buhay ang ninakaw nito at higit sa milyones ang sinira sa mga ari-arian. Kalunos lunos ang iniwan nito para sa mga kababayan nating nasalanta, nakita ko pa ang mga imahe mula sa bidyo na pinalabas sa telebisyon. Tunay ngang nakaka-awa ang ating mga kababayan na nasalanta, naisip ko pa na  hindi man lang minarapat na sila'y paabutin pa sa nalalapit na araw ng kapaskuhan.
Maraming kuro-kuro ang nagsipaglabasan na sinisisi kung bakit ganon na lang ang pinsala na dinala ng nagdaang bagyo. Ang isa sa mga sinisisi ay pag kaubos ng mga puno sa kabundokan na syang nagdulot nang pag-agos ng maraming tubig sa sambayanan ng sinalantang lugar. Ang ilan ay sa di maayos na pagbibigay babala ng PAG-ASA sa ating kababayan, ang di malinaw na pagpaparating nang impormasyon sa tunay na lakas na dulot ng bagyong darating. Ang ilan ay sanhi na ito nang pagbabago ng panahon o tinatawag na "climate change". Sa aking tingin maging ano man ang naging sanhi nito di pa rin mababago ang katotohanang marami sa ating mga kababayan ang nawalan ng buhay, nawalan nang tirahan, nawalan ng pamilya na tunay na kahit kailan ay di na maibabalik pa. Ang ating magagawa na lamang sa ngayon ay tumulong sa mga nasalanta at laging maging handa sa mga sakuna na maaring dumating sa atin higit hingin  ang patnubay ng ating Maykapal na tayo'y palaging gabayan at ilayo sa anumang kapahamakan.